Geçtiğimiz cumartesi, başkentimizin kısıtlı hadiselerini –gezinti, yemek, sergi, sinema, bar ve fazla mesai- aynı günde deneyimleme azmiyle sabahın köründe işe gidip, öğle saatlerinde ofisten koşarak uzaklaştıktan sonra, kalede oltu kebabını götürüp yüzümüzü Cer Modern’e döndük ve ilk olarak şehrimizin güzide ilan panolarından bizi selamlayan Ahmet Güneştekin’in Yüzleşme sergisine adımımızı attık.
Ahmet Bey hakkında hiçbir fikrim olmaksızın sergisine teşrif etmeyi hiçbir baskı altında kalmaksızın seçmiş olmam, sergi boyunca gördüğüm resimlerden yaşadığım sıkıntıyı hak ettiğim anlamına mı gelir? Zannetmiyorum. Hemen her resimde bir haç, bir yıldız, bir hilal; hepsinde aynı doku, benzer renkler, Aslı ile Kerem, Troya, vb.. Saçımı başımı yolarak salondan çıkmak istedim ama bir görsel sanat uzmanı olmadığım bilinciyle halkı galeyana getirmekten kaçındım. Halk, çoğunluğu orta yaş ve üstü çiftlerden oluşan tenha bir topluluktu ve bu çoğunluk hemen her resmin önünde sırayla birbirlerinin fotolarını çektikten sonra gözlerine kestirdikleri diğer ziyaretçilerden birlikte çekim rica ediyorlardı. Ben de payıma düşen bir telefonla birkaç titrek foto çektim, bir orta yaş sergi çiftinin. Acaba önünde fotoğraf çektirdikleri herhangi bir resmin adını hatırlayacaklar mı?
Video yerleştirmeleri nispeten daha ılımlı (olumluyla ılıman arası) bir etki oluşturdu. Ancak videonun başında Moth olan Pervane, neden videonun izlendiği bölmenin girişinde Propeller olmuştu, onu anlayamadım. Keşke videoyu o alanda göstermeyi planlayan kimseler, öncesinde videoya bir göz atsalarmış.
Bir de videoların alt ve üst yörelerinde görülen oynatıcı ikonları, “x_kadın. Mpeg” gibi yazıları görmesek sanki daha güzel olurmuş. Resimlerin yer aldığı ana sergi meydanının pırıltılı cafcaflı renklerine gösterilen özenin yarısı gösterilmemiş video alanına.
Yüzleşemedikten sonra Gerçek Kötüler Sanat Kolektifi’nin Bizzat Ben Kendim – Bir İkilem Olarak Ben sergisi için alt kata yöneldik. İçim de, zihnim de açıldı, bu sergideki işleri görünce. Eğlenceli, zeki, kimi kaşıyan işlerden birkaç foto gelsin (ben önlerinde poz vermemiş olsam da).
Zuhal Baysar – Benlik
Nilay Kalınbayrak – Çerçeve
Bashir Borlakov – Ramon Merkader’in Rüyası
Elmas Deniz - Otoportre
Erdal İnci’nin Karaköy’de Otoportre videosunu ve Sevda Kal'ın Statü/Rol işini de sevgiyle anmak istiyorum, bu noktada.
Yüzleşme, 30 Mart’a; Bizzat Ben Kendim – Bir İkilem Olarak Ben 24 Şubat’a kadar Cer Modern’de sergilenmeye devam ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder