Yaklaşık 3 yıl öncesine kadar yaşadığım şehirden Ankara'ya her gelişimde, içim burulur; dönüş yolunda otobanı terk etmeden evimi görünce "ama benim evim var," diye kendimi avuturdum. Aslında tam da avutma değil, gayet iyi hissederdim kendimi. Eve girip dünyanın en kalabalık boş odasına atardım valizimi. Bir sonraki seyahate kadar bir şekil boşalırdı o valiz.
Uzun zaman sonra birkaç saat geçirmek üzere ilk evimin şehrine ulaşacağım birazdan. Burnum karıncalanıyor koşarak uzaklaştığım şehrin hiç şaşırtmayan gri ıslak sokaklarına yaklaştıkça.
Pacino, De Niro, Scorsese
4 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder